‘Eerst verder aan dat artikel? Of moet ik eerst nog meer literatuur zoeken? Maar ja, eigenlijk is er nog een extra experiment nodig, toch? Eerst die analyse. O nee, er is dat overleg waar ik bij moet zijn. Moet eigenlijk nog voorbereid worden. En in het lab is nu geen ruimte. Toch maar aan de gang met die analyse dan? Maar dat artikel daar vroeg m’n begeleider om.’
Zoveel wat zou moeten of zou kunnen….
Dit soort gedachten heb je waarschijnlijk dagelijks. En als je niet uitkijkt, kun je er helemaal stapeldol van worden, van alle dingen die moeten, zouden kunnen, een optie zijn. Hoe stel je nou prioriteiten?
Er is een methodiek uit de software engineering die je daarbij kan helpen: de MoSCoW-methode.
MoSCoW-methode
De letters staan voor
M – must haves: moet in het eindproduct terugkomen, anders is het product niet bruikbaar
S – should haves: deze eisen zijn zeer gewenst, maar zonder is het product wel bruikbaar
C – could haves: deze eisen zullen alleen aan bod komen als er tijd genoeg is
W – would haves: deze eisen zullen in dit project waarschijnlijk niet aan bod komen, maar zijn in de toekomst misschien interessant, ze worden ook wel ‘won’t haves’ genoemd
De o’s in het acroniem betekenen niks, maar maken de afkorting makkelijker te onthouden.
Door op deze manier na te denken over je project – wat is een must, should, could of would have – kun je vaak al veel gemakkelijker prioriteiten stellen.
Stap simpeler
Het kan nog een stapje simpeler. Vraag je bij alles wat je doet af: moet dat echt of zou het leuk zijn? Is het een ‘must have’ of een ‘nice to have’?
Als je je beperkt tot de ‘must haves’ kan ik je garanderen dat er ruimte in je agenda komt. Als je dan je uitstelgedrag weet te beperken, kun je aan het eind van de dag met een goed gevoel naar huis om van je avond te genieten.